૮ ધોવા ધો 

કોઈ હિંદી ભાષાનું કાવ્ય સાંભળેલું કે ગુહ ભીલને હોડીમાં બેસાડી ઉતારવાનું ભાડું લેવાનું કહેતાં શ્રી રામને નાવિકે – ભલે ઉત્તર આપ્યો કે , મહારાજ ! આપણે તો ધંધાભાઈ કહેવાઈએ . હજામે હજામ , ધોબીએ ધોબી સામસામું મહેનતાણું લેતા નથી , તો

‘ કાગ ’ ત્યે નઈ ખારવાની , કદી ખારવો ઉતરાઈ ”

અને ગુહરાજ — નાવિક એમ દલીલ કરે છે કે –

“ હું તમને અહીં તારું છું , અને તુમ કેવટ ભવસાગર કરે ? ‘

‘ એ હિસાબે આપણે બેઉ એક જ ધંધો કનારા છીએ . ‘

( કર મન ભજનનો વેપાર જી – એ રાગ )

“ પગ તમે ધોવા દ્યો રઘુરાયજી …

પ્રભુ મને શક પડ્યો મનમાંય , પગ મને ધોવા ઘો- ટેક

રામ લખમણ જાનકી એ , તીર ગંગાને જાય જી ( ૨ ) ;

નાવ માગી નીર તરવા ( ૨ ) , ગુહ બોલ્યો ગમ ખાઈ.પગ મને ૦

રજ તમારી કામણગારી , નાવ નારી થઈ જાય છે ( ૨ ) ;

તો અમારી રંક જનની ( ૨ ) ,

આજીવિકા ટળી જાય , પગ મને ૦

જોઈ ચતુરતા ભીલ જનની , જાનકી મુસકાય જી ( ૨ ) ,

અભણ કેવું યાદ રાખે ( ૨ ) ,

ભણેલ ભૂલી જાય ! ‘ ‘ પગ મને ૦ ૩

 “ આ જગતમાં દીનદયાળુ ! ગરજ- કેવી ગણાય છે ( ૨ ) ;

ઊભા રાખી આપને પછી ( ૨ ) ,

પગ પખાળી જાય . ” પગ મને ૦ ૪

નાવડીમાં બાવડી ઝાલી , રામની ભીલરાય જી ( ૨ ) ;

પાર ઉતરી પૂછયું ‘ તમે ( ૨ ) ,

શું લેશો ઉતરાઈ . ” પગ મને , ૫ “

નાયીની કદી નાયી લેનઈ , આપણે ધંધાભાઈ જી ( ૨ ) ;

‘ કાગ ’ લે નહિ ખારવાની ( ૨ ) ,

ખારવો ઉતરાઈ . ” પગ મને ૦